ପ୍ରକାଶିତ ପୂର୍ବ ସ୍ୱପ୍ନରେ ବେଶୀ ଆଶା ଓ ଆଶଙ୍କା ଥାଏ

ଡିଲେଶ୍ୱର ରଣା

^{ଜନ୍ମ: ୧୪.୦୬.୧୯୯୪, ଜନ୍ମସ୍ଥାନ:  ଧଅଁରାମାଳ}

^{,ଶିକ୍ଷାଗତ ଯୋଗ୍ୟତା: ସ୍ନାତକ, ସିଟି  ପେଶା: ଶିକ୍ଷକତା}

 ^{ପ୍ରକାଶିତ ପୁସ୍ତକ:  ଗଳ୍ପ ସଂକଳନ”ସେଁର଼ରା”}

^{ଠିକଣା: ଧଅରାମାଲ, ପୋଷ୍ଟ: ରୁପ୍ରା  , ଭାୟା: ରୁପ୍ରା ରୋଡ , ଜିଲ୍ଲା: କଳାହାଣ୍ଡି} 

* ଗପ ଭିତରେ କେବେ ନିଜକୁ ପାଇଲେ ?

– କଲେଜବେଳୁ ହିଁ ମୁଁ କବିତା ଲେଖୁଥିଲି। କିନ୍ତୁ ଗପ ଲେଖୁନଥିଲି। ପ୍ରେମରେ ପଡିଲି, ଗପ ଲେଖିଲି। ସେତେବେଳେ ନିଜ କଥାକୁ ହିଁ ଗପରେ ଲେଖିଥିଲି। ଆପଣ ମୋର ପ୍ରଥମ ଗପ ‘ମୁଁ ଓବିସି, ସେ ଜେନେରାଲ’ରେ ତାହା ପାଇପାରିବେ।

  * ଆପଣଙ୍କ ପ୍ରଥମ ସୃଷ୍ଟି ବେଳର କେଉଁ କଥା ମନେ ଅଛି ?

– ମୋର ପ୍ରଥମ ସୃଷ୍ଟି ଗୋଟେ କବିତା ‘ସୁନ୍ଦରୀ ଗୋ’। ସେତେବେଳେ ରୁଷିଥିବା ଜଣେ ଲୋକକୁ ମନେଇବା ପାଇଁ  ଲେଖିଥିଲି। କିନ୍ତୁ ସେ ଆଉ କେବେ ମାନିନଥିଲା ଏବଂ ତାକୁ ଯେମିତି ଭୁଲି ନଯାଏ, ସେଇଠୁ ଗପ ଲେଖା ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲି।

  *ପ୍ରକାଶିତ ପୂର୍ବରୁ ଦେଖୁଥିବା ସ୍ୱପ୍ନ ?

– ଆମେ ଚିକେନ୍ ଖାଉ। ଆଜି ଚିକେନ୍ ଖିଆ ହେବ ବୋଲି ପୂର୍ବାବସ୍ଥାର ଖୁସି ଓ ଖାଇସାରିଲା ପରେ ଅନ୍ୟ ଏକ ଖୁସି ଅନୁଭବ କରୁ। ଉଭୟ ଖୁସି ଭିନ୍ନ। ଠିକ ସେହିପରି ଲେଖା ପ୍ରକାଶିତ ହେବା ପୂର୍ବ ଓ ପର ସ୍ୱପ୍ନ ମଧ୍ୟ ଅବିକଳ। ପ୍ରକାଶିତ ପୂର୍ବ ସ୍ୱପ୍ନରେ ବେଶୀ ଆଶା ଓ ଆଶଙ୍କା ଥାଏ।

  *ସଂପ୍ରତି ଓ ସଂପ୍ରୀତି – ତଫାତ୍ ବାରନ୍ତି କି ?

– ଆପଣଙ୍କ ପ୍ରଶ୍ନକୁ ମୁଁ ଯେତିକି ବୁଝୁଛି, ଉଭୟ ଦୁଇଟି ଶବ୍ଦ ଭିତରେ ତଫାତ ଅଛି। କିନ୍ତୁ ସଂପ୍ରତି, ସଂପ୍ରୀତିର ବହୁ ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି। ଏହା ଲେଖକର ଆଚରଣ ଓ ଉଚ୍ଚାରଣର ସାମ୍ୟତାକୁ ତଉଳିଥାଏ।

  * ‘ସେଁର଼ରା’ ଲୋକାର୍ପଣ ସବୁମହଲରୁ ବହୁ ଆଦର ପାଇଥିଲା ।ଏପାଇଁ ଗପଙ୍କୁ ନା ଗାଳ୍ପିକଙ୍କୁ କାରଣ କରିବେ ?

-ଆଦର ପାଇଛି ଜାଣି ଖୁସି ହେଲି। ଅବଶ୍ୟ ସେଦିନର ଦର୍ଶକ(ଉଭୟ ଭର୍ଚୁଆଲ ଓ ସିଧାସଳଖ) ଯାହା କହିବେ ମୋର ଗ୍ରହଣୀୟ। ଏହାର କାରଣ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଗପ। ଗପ ହିଁ ଗାଳ୍ପିକର ପରିଚୟ। ଗପ ବିନା ଗାଳ୍ପିକ ପାଖରେ ସାଧାରଣ ଲୋକଟିଏ ପହଁଚିବା ଅସମ୍ଭବ। ସେଦିନର ପ୍ରଶଂସାର ପାତ୍ର ଗାଳ୍ପିକ ନୁହଁ, ବରଂ ‘ସେଁର୍‌ରା’ ସଂକଳନ।

  * ‘ଧାରା’ ସ୍ୱସୃଷ୍ଟ-ଅନୁସୃତ-ଅନୁକୃତ ନା ଚିରାଚରିତ  ?

– ଜଣେ କେମିତି ଲେଖିବ, ତାହା ତାର ନିଜସ୍ୱ ବିଚାର ଓ ନିଷ୍ପତ୍ତି ଉପରେ ନିର୍ଭର କରେ। ତେବେ ଧାରା ସମ୍ପର୍କରେ ପାଠକମାନେ ବେଶ ଭଲଭାବେ କହିପାରିବେ। ମୋ ମତରେ ଧାରା ‘ସ୍ୱସୃଷ୍ଟ’। ତାହା ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ଅନୁସୃତ, ଅନୁକୃତ ଓ ଚିରାଚରିତ ହୋଇପାରେ।

  *ଗପମନସ୍କ ଡିଲେଶ୍ୱରଙ୍କ ସହ କେମିତି ପ୍ରେମ ବାନ୍ଧନ୍ତି ?

– ବ୍ୟକ୍ତି ଡିଲେଶ୍ୱର ଓ ଗପମନସ୍କ ଡିଲେଶ୍ୱର ଭିତରେ ବେଶୀ ତଫାତ ନାହିଁ। କାରଣ ମୋର ଜୀବନଶୈଳୀ ଓ ସାହିତ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ ମଧ୍ୟ ଅନୁରୂପ ଭାବ ଅଛି। ମୁଁ ଯାହା ଦେଖି ନାହିଁ, ତାହା ଲେଖି ନାହିଁ। ମୁଁ ଯାହା ଶୁଣି ନାହିଁ, ତାହା ଲେଖି ନାହିଁ। ତେଣୁ ଲେଖିଲା ବେଳେ ମୁଁ ଏକାତ୍ମ ହୋଇଯାଏ। 

  *ଆସନ୍ତା ସକାଳକୁ ନେଇ….?

ଆସନ୍ତା ସକାଳ କଥା ତ ଜାଣି ନାହିଁ। ତେବେ ଏତିକି କହିବି, ଆମେ ଯଦି ଗୋଟେ ଭଲ ବର୍ତ୍ତମାନ ତିଆରିବା, ତେବେ ତାହା ଗୋଟେ ଭଲ ଅତୀତ ସୃଷ୍ଟି କରିବ ଏବଂ ଗୋଟେ ଭଲ ଭବିଷ୍ୟତ ନିର୍ମାଣରେ ସହାୟକ ହେବ। ମୋର ଗପଯାତ୍ରାକୁ ନେଇ ମଧ୍ୟ ଅନୁରୂପ ମତ। ଦେଖାଯାଉ କେତୋଟି ସକାଳ ଗପମୟ ହେଉଛି।