ଭୁବନେଶ୍ବର: ଦେଶରେ କରୋନା ଭାଇରସ ପୁଣି ଥରେ ଲୋକଙ୍କର ଚିନ୍ତା ବଢ଼ାଇଛି। ଏହି ସଂକ୍ରମଣର ନୂଆ ଭାରିଆଣ୍ଟ ଜେଏନ୍.୧ ଥିବା ୨୧ ରୋଗୀ ଚିହ୍ନଟ ହୋଇସାରିଛନ୍ତି। ତେଣୁ ଦେଶରେ ଏବେ ଚର୍ଚ୍ଚା ହେଉଛି ଯେ, କରୋନା ପୁଣି ଫେରିଛି। ଦେଶରେ ଗୁରୁବାର ୩୫୮ ଜଣ ନୂଆ କରୋନା ରୋଗୀ ଚିହ୍ନଟ ହୋଇଛନ୍ତି। ଏହା ପୂର୍ବରୁ ବୁଧବାର ୬୧୪ କରୋନା ରୋଗୀ ଚିହ୍ନଟ ହୋଇଥିଲେ। ଏହା ଗତ ମେ’ ମାସ ୨୧ ତାରିଖ ପରେ ସର୍ବାଧିକ ଥିଲା।
କରୋନାର ନୂଆ ଭାରିଆଣ୍ଟକୁ ନେଇ ବିଶ୍ବ ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟ ସଂଗଠନ ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ସତର୍କତା ଜାରି କରିଛନ୍ତି। ଡାକ୍ତରଖାନାଗୁଡ଼ିକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ରଖିବାକୁ ପରାମର୍ଶ ଦିଆଯାଇଛି। ଭିଡ଼ ଭିତରେ ମାସ୍କ ପିନ୍ଧିବାକୁ ଅପିଲ ହୋଇଛି। କର୍ଣ୍ଣାଟକ ଓ ଚଣ୍ଡୀଗଡ଼ରେ ମାସ୍କ ପିନ୍ଧିବା ବାଧ୍ୟତାମୂଳକ କରାଯାଇଛି। ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟ ମନ୍ତ୍ରାଳୟ କହିଛି ଯେ, ନୂଆଦିଲ୍ଲୀ, ଗୋଆ, ଗୁଜରାଟ, କର୍ଣ୍ଣାଟକ, କେରଳ, ମହାରାଷ୍ଟ୍ର, ପୁଡ୍ଡୁଚେରୀ, ପଞ୍ଜାବ, ତାମିଲନାଡୁ ଓ ତେଲେଙ୍ଗାନାରେ ନୂଆ ସକ୍ରିୟ ଆକ୍ରାନ୍ତ ଚିହ୍ନଟ ହୋଇଛନ୍ତି। ସକ୍ରିୟ ଆକ୍ରାନ୍ତଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ସର୍ବାଧିକ ୨୦୦୦ ଥିବାରୁ କେରଳର ପରିସ୍ଥିତି ଚିନ୍ତାଜନକ ରହିଛି।
ଚୀନ୍ରୁ ବ୍ୟାପିଥିଲା ସଂକ୍ରମଣ
କୋଭିଡ-୧୯କୁ ବିଶ୍ବବାସୀ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭୁଲି ପାରି ନାହାନ୍ତି। ଚୀନର ଉହାନ ସହର ଠାରୁ ବ୍ୟାପିଥିବା ଏହି ମହାମାରୀ ଭାଇରସ ୨୦୨୦ ଓ ୨୦୨୧ ମସିହାରେ ଯେଉଁଭଳି ଭାବେ ବିଶ୍ବରେ କାୟା ବିସ୍ତାର କରିଥିଲା, ତାହାକୁ ଆଗାମୀ କିଛି ଦଶନ୍ଧି ଧରି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମଧ୍ୟ ଭୁଲିହେବା ସହଜ ନୁହେଁ। କାରଣ ଏହି ଭୟଙ୍କର ଭୁତାଣୁ ଯୋଗୁଁ ଲକ୍ଷଲକ୍ଷ ଲୋକ ପୋକମାଛି ଭଳି ମରିଗଲେ। ଅନେକ ପରିବାର ଶେଷ ହୋଇଗଲା। କୋଭିଡ-୧୯ର ପ୍ରଥମ ଲହରିରେ ସମାଜରେ ଏକ ପ୍ରକାରର ବାସନ୍ଦ ଦେଖାଯାଇଥିଲା। ରୋଗରେ ଆକ୍ରାନ୍ତ ମୃତଦେହକୁ ପରିବାର ଲୋକଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଛୁଇଁବାକୁ ଦିଆଯାଉ ନଥିଲା।
ଅନାଥ ହୋଇଗଲେ ଶହଶହ ଶିଶୁ
କୋଭିଡର ପ୍ରଭାବ ଏତେ ଭୟଙ୍କର ଥିଲା ଯେ, ଶହଶହ ଶିଶୁ ସେମାନଙ୍କର ବାପା-ମା’ ଓ ପରିବାରର ଅନ୍ୟ ଆତ୍ମୀୟସଜ୍ଜନଙ୍କୁ ହରାଇ ଅନାଥ ହୋଇଗଲେ। ଏହି ରୋଗ କେବଳ ଗରିବଙ୍କ ପାଇଁ କାଳ ଥିଲା, ତାହା କୁହାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ। ବରଂ କୋଟି କୋଟି ଟଙ୍କାର ମାଲିକ ମଧ୍ୟ ଜୀବନ ବଞ୍ଚାଇପାରି ନଥିଲେ। ସେହିପରି ସାମାଜିକ ଓ ଆର୍ଥିକ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ଆହୁରି ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଲୋକ ବ୍ୟାପକ ଭାବେ ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଛନ୍ତି। କେବଳ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଭାବେ ନୁହେଁ, ବରଂ ଚୀନ, ଆମେରିକା, ବ୍ରିଟେନ୍ ଭଳି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ରାଷ୍ଟ୍ରଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ କୋଭିଡ ସମୟରେ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ମୁକାବିଲା କରିପାରି ନଥିଲେ। ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ଦେଶଗୁଡ଼ିକର ଡାକ୍ତରଖାନା ଗୁଡ଼ିକ ଶବର ପାହାଡ଼ ପାଲଟି ଯାଇଥିଲା କହିଲେ କିଛି ଭୁଲ ହେବ ନାହିଁ। ଭାରତରେ ମଧ୍ୟ ଯଦିଓ ସ୍ଥିତି ଖରାପ ଥିଲା, ତଥାପି ସରକାର କୋଭିଡ ମୁକାବିଲା କରିପାରିଥିଲେ।
ସଂଗରୋଧ ବାଧ୍ୟତାମୂଳକ
୨୦୨୦ ମାର୍ଚ୍ଚ ୨୫ରୁ କୋଭିଡ କାରଣରୁ ଯେତେବେଳେ ଭାରତରେ ଲକ୍ଡାଉନ୍ ଆରମ୍ଭ ହୋଲା, ସରକାରୀ, ବେସରକାରୀ ଅନୁଷ୍ଠାନଗୁଡ଼ିକ ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲା। କଳକାରଖାନାଗୁଡ଼ିକ ଚାଲିଲା ନାହିଁ। ବସ୍, ଟ୍ରେନ୍, ରେଳ ଓ ଜାହାଜ ସେବା ସ୍ଥଗିତ ରଖାଗଲା। ଲକ୍ଷଲକ୍ଷ ଲୋକେ ବେସାହାରା ହୋଇଗଲେ। ଯେଉଁମାନେ ସହରରେ ରହି ଗୁଜୁରାଣ ମେଣ୍ଟାଉ ଥିଲେ, ତାଙ୍କ ଧନ୍ଦା ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲା। ସେହିଭଳି ଲୋକଙ୍କୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ଗାଁକୁ ଫେରିଯିବାକୁ ପଡ଼ିଥିଲା। ଦୂର ସ୍ଥାନ ଓ ବାହାର ରାଜ୍ୟରେ ପ୍ରବାସୀ ଭାବେ ଶ୍ରମିକ କାମ କରୁଥିବା ଲୋକେ ଭିଟାମାଟିକୁ ଫେରିବା ପାଇଁ ସଂଘର୍ଷ କରିଥିଲେ। ଏପରିକି ଦିଲ୍ଲୀ, ଚେନ୍ନାଇରୁ ହଜାରେରୁ ଊର୍ଦ୍ଧ୍ବ କିଲୋମିଟର ରାସ୍ତା ଅତିକ୍ରମ କରି ଭିଟାମାଟିରେ ପହଞ୍ଚି ଥିଲେ। ବାହାର ଲୋକଙ୍କୁ ଗାଁକୁ ପ୍ରବେଶ ନିଷେଧ ହେଉଥିଲା। ବାଧ୍ୟତାମୂଳକ ଭାବେ ଲୋକଙ୍କୁ ସଂଗରୋଧ ଗୃହରେ ୧୪ ଦିନ ବିତାଇବାକୁ ପଡୁଥିଲା। ମାସ୍କ, ସାନିଟାଇଜ, ସାମାଜିକ ଦୂରତା ପାଳନ କରିବା କଷ୍ଟ ହେଉଥିଲେ ବଧ୍ୟ ପାଳନ କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରାଯାଇଥିଲା।
କଟକଣାରେ ଜୀବନ
ଚାକିରି ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉଥିବା ଯୁବବର୍ଗ ମଧ୍ୟ ବ୍ୟାପକ ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଥିଲେ। ଅନ୍ଲାଇନ୍ ମାଧ୍ୟମରେ ଯଦିଓ ପାଠପଢ଼ା ହେଉଥିଲା, ତଥାପି ଅଫ୍ଲାଇନ୍ରେ ଯେଉଁ ସୁବିଧା ମିଳିଥାଏ, ତାହା ହୋଇପାରୁ ନଥିଲା। ମେଡିକାଲ ଟିମ୍, ପୁଲିସ, ଇ-କମର୍ସ କଂପାନି, ପରିବହନ ସହିତ କାମ କରୁଥିବା ବ୍ୟବସାୟ, ଗଣମାଧ୍ୟମର କର୍ମଚାରୀଙ୍କ ପାଇଁ କୋଭିଡ କଟକଣା ସାମାନ୍ୟ କୋହଳ ଥିଲା। ମେଡିକାଲ କର୍ମଚାରୀଙ୍କୁ ନିଜ ଜୀବନ ବାଜି ଲଗାଇ କାମ କରିବାକୁ ପଡୁଥିଲା। ମୋଟାମୋଟି ଭାବେ କହିବାକୁ ଗଲେ ଜୀବନପୂର୍ଣ୍ଣ ଏକ ଦ୍ବନ୍ଦ୍ବ ଭିତରେ ବୁଡ଼ି ରହିଥିଲା।
